Over mij

Oranje lintjes
Mijn passie voor paarden ging lang gepaard met de droom om internationaal topruiter te worden. Tot de druk om te presteren en prijzen te winnen de overhand nam en het oranje lintje belangrijker werd dan die fijne rit. Het was naar mijn idee nooit goed genoeg. IK was nooit goed genoeg… Uiteindelijk was ik de wanhoop bijna nabij en het plezier en vertrouwen uit mijn jeugd volledig kwijt. Dan maar stoppen met paardrijden? Want wat is er nou leuk aan alleen maar móeten?

Van druk naar gevoel
Gelukkig kwam tegen alle stromingen in dat kleine eigenwijze stemmetje uit mijn jeugd toch weer boven: “zelluf doen!” Maar dan ook echt op mijn eigen manier en wars van wat mijn omgeving ervan vindt. Al doende ging ik meer en meer mijn gevoel volgen en kwam ik erachter dat paarden vaak wel wíllen werken maar het simpelweg niet kúnnen. In de opleiding tot revalidatietrainer die volgde, vielen heel veel puzzelstukjes op zijn plek en ontdekte ik weer waarom ik ooit was begonnen met paardrijden: het onbeschrijfelijke gevoel wanneer je met de kleinste hulpen en soms slechts op basis van gedachten samen kunt werken met een dier van vaak meer dan 600 kilo.

Leren en delen
Er is nog steeds super veel te lezen, te leren en te ontdekken, maar inmiddels heb ik zelf ook veel om te delen. En dat doe ik het liefst met als doel om vastgelopen mensen en dieren weer op weg te helpen. Om de oorzaak van het probleem boven tafel te krijgen en de juiste elementen bij elkaar te brengen om deze op te lossen. In de vorm van delen van kennis en laten ontdekken van nieuwe inzichten, maar ook in de samenwerking met mensen met hun eigen specialisme – wat je bijvoorbeeld terugziet in de workshops die ik met anderen organiseer. Als persoon sta ik open voor mogelijkheden en therapieën, hoe vaag en ontastbaar deze soms ook zijn. Als nuchtere Twentse sta ik tegelijkertijd met beide benen op de grond, ik zeg wat ik denk en zie en hou dingen graag praktisch en toepasbaar.

De Kuper
Revalidatie Stal De Kuper is gevestigd in het Twentse Geesteren. In deze regio hebben (of erven) veel families een ‘daagse naam’, oftewel een Twentse bijnaam. Ik dacht bij mezelf, wat is er nu mooier dan een persoonlijke naam bij een persoonlijk bedrijf? Aangenaam: ik ben Iris Braakhuis, dochter van René van De Kuper en de persoon achter Revalidatie Stal De Kuper!

Ben jij iemand die met (zijn) paard(en) wil leren en daarbij ook naar zijn eigen thema(’s) wil kijken? Dan help ik je graag om jou en/of je paard weer op de goede weg te krijgen.

Hartegroet, Iris