Toen ik haar dagelijks in handen had en haar ook kon observeren in de kudde kwam dit mentale item: onzeker/onveilig nóg veel duidelijker naar voren. Door de nieuwe omgeving werd dit natuurlijk ook nog eens getriggerd, maar hierdoor kregen we wel het achterste van haar tong te zien waaruit bleek dat dit item vele malen groter was dan dat ik tot nu toe in die moment opnames van een uur training had gezien. Haar angst was zo groot dat ze eigenlijk altijd op de vecht-/vluchtstand stond en bij het minste of geringste dat er in de omgeving veranderde, sloeg de knop om en was het een en al adrenaline. Kon ze deze adrenaline niet regulieren door bewegen (lees haastig heen en weer rennen, vluchten) dan begon ze over heel haar lijf te trillen (bijna letterlijk: beven van angst). In dit getriggerde overlevingsmechanisme was nog maar weinig ruimte over voor oprechte verbinding, in het moment leven en hierin een ander kunnen aanvoelen of je eigen lijf kunnen voelen en controleren. Je kunt je vast voorstellen dat aan lichamelijke balans werken onder het zadel best wel moeilijk was met een paard:
- dat zichzelf niet voelt en dus moeilijk verandering kan aanbrengen in lichaamsgebruik,
- dat de ruiter niet voelt omdat er geen tijd én veiligheid is om oprecht verbinding te maken en daardoor signalen niet goed binnen komen
Als je angstig bent, dan moet je altijd op voorhand bedenken wat het volgende kan zijn waarvoor je op de vlucht moet. Dit was bij Incauta ook een heel groot item. Altijd in de toekomst leven om maar enigszins vat te krijgen op de situatie en de omgeving, want door grip te hebben op de omgeving ben je niet langer meer overgeleverd aan het leven en kun je dus het gevoel van onveiligheid enigszins verkleinen. Maar… er is een feit dat je kunt aannemen: wanneer je wordt geboren in een leven op deze aarde, dan is daar niks dat je kunt controleren… Je kunt alleen leren om mee te buigen met alles wat op je pad komt. Ook juist doordat het leven niet te controleren valt, kom je als persoon tot de diepere lagen van je ontwikkeling, het laat je in de kern voelen welke items je goed aankan, maar ook welke items nog wat groei en ontwikkeling kunnen gebruiken. Dit is voor dieren niet anders.
Doordat Incauta zo op de overlevingsstand stond en alleen maar bezig was met de hele dag alles te controleren, miste ze eigenlijk alle kansen tot groei. En juist deze groei zou er voor zorgen dat dit gevoel van onzeker, onveiligheid, angstig, overgeleverd zijn, enz. langzaam maar zeker zou verdwijnen. Want wanneer jij als onzeker persoon leert om op jezelf te vertrouwen, zal de angst dat je dingen tegenkomt die je niet aankan verdwijnen. Maar… hoe pak je dit soort items nu aan als je paard zo onbereikbaar is? Hoe pak je mentale items überhaupt aan?
Aanknopingspunten voor mentale items vind je door te verbinden en communiceren vanuit een oprechte lichaamstaal. Dat komt omdat dit altijd een boodschap overbrengt ongeacht de reactie, de aansluiting, de verandering in en bij die ander. Ook als je paard heel, heel ver weg is door angst, onbereikbaar lijkt, kun jij er nog steeds voor kiezen om een boodschap uit te zenden. Een boodschap van rust of vertrouwen, een boodschap van overzicht bezitten en veiligheid kunnen creëren, óf een boodschap van zelfvertrouwen ongeacht de onrust van die ander en hiermee dus gaan staan voor besluitvaardigheid (een belangrijk item in het mogen ontvangen van leiderschap). Ook bij Incauta zorgde dit voor een ingang. Het creëerde de optie om weer los te kunnen laten, in het moment te kunnen landen en los te raken van patronen. Het was in het begin nog heel fragiel, en bij het minste of geringste dat je ook maar een seconde de verbinding met jezelf en de omgeving verloor waardoor je aandacht een focus werd in plaats van een overzicht schoot ze weer terug in het oude. Maar, een begin is een begin!
Hoe het verder ging kun je lezen in het volgende blog: holistische kijk op mentale en fysieke elementen.
Het trainingstraject van Incaunta wordt in onderstaande blogs beschreven:
