Hooggevoelig zijn maakt het lastig om te achterhalen wat van jezelf is en wat van een ander. Dit is de reden dat Catch altijd in het kielzog van Blondine liep: zij bood hem veiligheid, zelfzekerheid, rust, zelfvertrouwen, inzicht en overzicht omdat zij dit vanuit zichzelf bezit en hij daar makkelijk op intapt! De uitdaging om hoogsensitiviteit om te buigen van valkuil naar kracht, zit hem er dan ook in om je eigen kleuring te vinden en deze steviger te vullen. Hierdoor hoef jij je als sensitief persoon of dier niet te weren voor invloeden van buitenaf, maar kun je reguleren hoeveel je ervan binnen laat komen in je systeem. Je bent nog altijd net zo ontvankelijk voor de boodschappen van anderen vanuit hun lichaamstaal en energie, maar je bent er niet langer meer aan onderhevig en dat is een groot verschil! Hierdoor wordt het je kracht om anderen goed te kunnen helpen en begrijpen, zonder dat jij met de ‘shit’ eindigt. De meest voorkomende informatie die je vindt als het gaat om hoogsensitiviteit en het meest verstrekte advies is ‘De roldeur sluiten voordat je in contact gaat met anderen’. Wanneer je alleen leert afsluiten, zorg je er eigenlijk alleen maar voor dat je kracht een zwakte blijft. Je loopt ervoor weg in plaats van dat je daadwerkelijk leert hoe je ermee om moet gaan.
Voor Catch en mij was het best wel zoeken wat onze eigen kleuring was, want als je transparant bent dan kun je elke kleur kiezen en worden, maar welke is dan die van jou? In ons geval ging hoogsensitiviteit gepaard met onzekerheid en twijfelen. Dit maakte dat wij in onze zwakte een ‘slechte’ combinatie waren: geen van beide kon bieden wat de ander nodig had om tot ontwikkeling te komen. Dus dat hebben we maar samen tegelijkertijd gedaan. Voor mij was het leren om aanwezigheid te laten voelen en te laten zien aan anderen. Door de transparantie in energie was ik (schijnbaar) slecht leesbaar in lichaamstaal ontdekte ik tijdens begeleidde grondwerksessies. Iets wat ik totaal niet wist van mijzelf en wat mij echt verbaasde. Ik kon immers zo goed aanvoelen, zien en aanbieden wat een ander nodig had, dat ik dacht dat dat andersom ook zo was. Aanwezigheid laten voelen en zien was ook best wel spannend, want ik was gewend geraakt aan een leven dat meebeweegt met en voorziet voor anderen. Nu moest ik leren hoe ik kan voorzien voor mijzelf. De aanwezigheid kunnen laten groeien, vroeg van mij om te durven groeien in en vooral te durven uitkomen voor mijn innerlijke kracht. De aanwezigheid kunnen behouden vroeg van mij om te leren ontwikkelen in mijn zelfvertrouwen.
Het groeien van mijn aanwezigheid bood Catch een houvast in zijn bewegelijke binnenwereld en daarom kon ook hij beginnen te ontwikkelen. Met zijn tweeën was en is het een hobbelige weg, maar inmiddels hebben we ontdekt dat Catch naast hoogsensitief ook heel mannelijk is en een echt werkdier! Hij houdt van werken, het maakt hem trots en geeft hem een doel en eigenwaarde. Hij blijkt met de tijd meer en meer te ontwikkelen tot een waarachtig innerlijk krachtig paard en ik zie zelfs glimpen van een vergelijkbare innerlijke kracht die Blondine bezit. Met dat Catch groeit, wordt hij stabieler en lijkt de bodemloze put die hij was eindelijk te dichten. Hij loopt meer zelfstandig in de wei en ontwikkelt nu met het minste of geringste dat je hem aanbiedt. Hij ontwikkelt ook eindelijk zelf, zonder diepgaande begeleiding van mijn kant. Ik houd van werklustige paarden met een randje, van die paarden waarvan je weet: óf dit wordt zó goed dat niets of niemand daar ooit aan kan tippen, óf dit wordt onze dood… Scherp als hel, heet, krachtig, bijna bij het ontspoorde af. Op dat soort paarden leren balanceren met zijn tweeën, leren beheersen in jezelf (want het vraagt de grootste beheersing in jezelf om met deze paarden te werken). Tijdens één rit 100 keer switchen tussen rillingen over je lijf van angst omdat je weet als deze kracht ontspoort gaat het goed mis en vervolgens kippenvel over heel je lijf omdat je het beheerst! WOW…. Dan weet je dat je leeft! Zoals het spreekwoord zegt: Only the mad one’s will truly teach you how to ride…. En dan weet ik: Catch is net als Blondine MIJN paard! Geen slap aftreksel van, niet de suffe vervanger, nee! De gelijke! De geweldenaar! Ik heb er nu gewoon TWEE in plaats van één! Ik ontwikkel door met hem waar dat ik bedoeld was met haar te ontwikkelen. De trein rijdt en alle drie worden wij daar beter van! Hoe mooi dat dit zó op zijn plek kan vallen…
En ja… hoe linkt dit dan weer met het oplossen van Catch zijn laatste fysieke klachten? Dát lees je in het laatste deel van deze serie!
Het revalidatietraject van Catch wordt in onderstaande blogs beschreven:
