In het vorige blog over Catch beschreven we wat we allemaal tegen kwamen in zijn traject. Een waslijst aan klachten die op het eerste oog wellicht niet samenhangend lijken… niets is hierin minder waar waarbij de titel al een belangrijke link blootlegt! Er zat wel degelijk oorzaak en gevolg in zijn problematiek waarin mentale en fysieke problemen elkaar versterken, maar waarbij persoonlijke ontwikkeling van een dier óók een hele grote rol speelt!
Persoonlijke ontwikkeling in dieren bestaat dat? Jazeker! Dieren zijn wat dat betreft niet zo heel veel anders dan mensen. Waar wij ons persoonlijk ontwikkelen door ervaringen, ontmoetingen, weerstanden en alles dat het leven ons te bieden heeft, geldt dat voor dieren ook. Een heel groot deel van de persoonlijke ontwikkeling van een paard gebeurt in zijn eerste levensjaar. Hierin leert het om te vechten, vluchten of bevriezen in spannende situaties of ontdekt het door middel van spelen met leeftijdsgenoten welke plek in de kudde voor hem past. Uit welk hout is hij of zij gesneden en waarin staat hij of zij het meest in zijn kracht? Wanneer paarden in dit eerste jaar veel (heftige) dingen meemaken wil in deze belangrijke fase wel eens de ontwikkeling een deuk oplopen waardoor je op latere leeftijd te maken hebt met bijvoorbeeld een blijvend onzeker paard.
Voor we bij Catch begonnen met onderzoeken en behandelen op zijn fysieke klachten zijn we met zijn mentale issues aan de slag gegaan. Feitelijk in alle disciplines van grondwerk tot rijden stond verbinding, vertrouwen en eerlijkheid centraal. Waarbij telkens opnieuw de weg naar verbinding en ontspanning werd klaar gelegd. Er was enige ontwikkeling, maar over een tijdsbestek van twee jaar was daar nog altijd niet die krachtige verbinding van vertrouwen, geborgenheid en openheid tussen ons die ik normaliter gewend ben te bereiken met de paarden. Er was wel af en toe verbetering in zijn mentale klachten, maar het was nooit blijvend en ook zeker niet van lange duur. Iets in dit paard klopte niet helemaal… Hij wilde graag, was super leergierig, deed meer dan zijn stinkende best maar ervaarde bijna altijd een falen in ons samenwerken en groeide daarbij niet in zijn zelfvertrouwen. Catch voelde bijna transparant en leeg, een kernloze, bodemloze put die geen eigen mening bezat en waarin je kwartjes kon stoppen tot je een ons weegt zonder dat er wat in beweging komt.
Zó leeg, en zo lang leeg, had ik nog niet eerder gemaakt in deze jaren, dus begon de zoektocht. Hierbij kwam ik uit op Chinese geneeskunde. Deze vorm van geneeskunde kijkt naast de fysieke problematiek ook naar de mentale uitdagingen, én of deze oorzaak of gevolg zijn van de minder werkende lichamelijke aspecten. In de eerste meting bleek Catch een grote onbalans te hebben op maag, lever en milt (waarvan de meridianen niet geheel ontoevallig over de knieën lopen), en was zijn hele energiehuishouding te laag om te voeden, herstellen of functioneren. Daarnaast waren het hart en het bloed erg laag in waarde. Naast de fysieke klachten die hierbij horen, stonden deze organen mentaal voor: zelfvertrouwen en in contact kunnen komen met jezelf of anderen, je goed voelen. Zijn staat van zijn was vergelijkbaar met iemand die een totale burn-out heeft. Diegene heeft niet de energie om te herstellen, niet de energie om iets leuks te kunnen doen waardoor ze zich wat beter voelen, nog de energie om te voelen wat ze nodig hebben of willen en zeker niet de energie om goed in contact te zijn met anderen. Kortom deze mensen zijn leeg… net als Catch.
De behandeling werd gestart en met ondersteuning vanuit craniosacraal therapie en behandeling op de meridianen hielpen we Catch op weg om weer te kunnen doorstromen, afvoeren én aanvoeren zodat hij langzaam maar zeker zichzelf weer kon voeden en vullen met energie. Dit begon vruchten af te werpen en de eerste punten van zijn klachten lijstje leken op te lossen:
• Hoge mentale spanning
• Stress
• Geen verbinding met de ruiter, zijn omgeving en zichzelf
• Eetproblematiek
• Stofwisselingsproblematiek (eerste veel te vet voor wat hij aan voeding kreeg, toen veel te mager en moeilijk om op gewicht te krijgen met allerlei extra’s)
• Hoge spierspanning
• Vluchtgedrag in heel veel (normale) situaties
• Onzekerheid
• Overgevoelig voor prikkels in de omgeving
• ‘Zwaan kleef aan’ gedrag bij de andere paarden in de kudde (hij ging nergens alleen heen en zat vastgeplakt in het kielzog van 1 van de kuddeleden)
• Een paard dat door mentale spanning gaat rennen. Hierdoor kan hij niet anders bewegen dan met stuwende achterbenen in plaats van dragende, en dit creëert veel extra belasting op de knieën en de daaromheen liggende banden en structuren.
Fijn dat er ontwikkeling is! Maar we zijn er nog niet… De volgende klachten bleven nog bestaan:
• Spanning in de bovenlijn (middenrug en lendenen)
• Veel verstrakking rondom de SI-gewrichten
• Twee ‘slechte’ knieën die vaak vaststonden
• Behoorlijke scheefheid in zijn gebit
• Hypermobiliteit
• Grote fysieke onbalans in zowel de verticale als de horizontale balans
Daarbij bleef de grote vraag: ‘Waarom had dit paard zo’n grote onbalans en problematiek überhaupt weten te ontwikkelen?’
Catch zijn verleden is niet geheel bekend bij mij, maar het vermoeden bestaat dat hij wellicht in zijn hele jonge levensjaar wellicht het een en ander heeft mee gemaakt waardoor hij in zijn persoonlijke ontwikkeling niet volledig is doorgegroeid. Veel paarden die te onzeker blijven, hebben een verleden waarbij ze te vroeg (voor dat paard) gespeend zijn of waarbij ze jong hun moeder zijn verloren door een andere reden. Wellicht dat dit bij Catch een start heeft gegeven aan de jaren daarna verder en verder van zichzelf te bewegen waarbij de onzekerheid groeit en zijn fysieke klachten verergeren. Naast dit vermoeden is er nog 1 link die bij hem heeft gezorgd voor het verder doorrollen van deze bal, en dat is: sensitiviteit. Dit paard hoort, ziet, ruikt, proeft, ervaart en voelt alles! Wanneer je hoogsensitiviteit combineert met onzekerheid en niet in je eigen kracht staan dan wordt dit een cocktail voor overprikkeling, stress , vluchtgedrag, hoge spierspanning en hoge mentale spanning. Er komt telkens meer en meer van de buitenwereld bij hem binnen en er komt minder en minder aan eigen mening en kleuring van hem naar buiten. Hij werd zelf kleurlozer en transparanter terwijl zijn binnenwereld één grote chaos aan kleuren werd door de buitenwereld.
Catch is dus hoog sensitief en door de onzekerheid en wellicht een gebrek aan bevestiging en ondersteuning als jong paard, heeft hij hier (nog) niet zijn kracht van weten te maken en werd het zijn valkuil die leidde naar nog veel meer… Het begin van de oorzaak en het gevolg hebben we kunnen achterhalen, maar deze puzzel in totaliteit is nog niet klaar. In het volgende blog lees je over de zoektocht naar en antwoorden op zijn fysieke klachten!
Het revalidatietraject van Catch wordt in onderstaande blogs beschreven:
