(Zelf gecreëerde) onrust, onzekerheid, twijfel of je wel goed genoeg bent. Niet fijn om te ervaren, maar tegelijkertijd een uitgelezen kans voor groei!
Soms is het stil. Stil naar de buitenkant toe.
Soms is het stil van de buitenkant, maar raast het van binnen.
Harde wind, onrust, onzekerheid, twijfel, slapeloze nachten, verdrinken in al die gedachten.. Klein zijn, onzichtbaar zijn, bijna willen opgeven… en toch blijven gaan. Stapje voor je stapje tegen de wind in, stapje voor stapje door de onrust en de onzekerheid, stapje voor stapje door de zo vele gedachten.. Wat zit daar onder? Wat wil er geleefd worden? Waar komt die onrust vandaan?
Twijfel tussen door, ben ik goed genoeg? Doe ik het wel goed genoeg? Moet ik niet eerst nog meer leren? Kan ik niet beter stoppen? Want dan kan ik het ook niet fout doen…
En zoals altijd, wanneer de twijfel het grootst is, kom je mensen tegen die er nog net even iets harder op drukken, onbewust dat zeker, maar niet makkelijk wanneer je wankelt. Zoals altijd, ook zelf gecreëerd. Maar…, ook zoals altijd, de uitgelezen kans tot groei, een open deur om te zien wat schuilt daaronder? Waarom is het vandaag (of de laatste tijd) zo moeilijk?
Zo was het ook lange tijd stil bij mij, aan de buitenkant…
Van de binnenkant was het druk, druk, druk er gebeurde van alles, nieuwe ontwikkelingen, nieuwe kansen, maar ook nog een heleboel oude overtuigingen. Overtuigingen over hoe ik mijn ‘bedrijf’ wil presenteren, of beter gezegd: hoe ik dat ‘zou moeten’ doen volgens de buitenwereld. Overtuigingen over wat wel en niet mogelijk is, overtuigingen over wat ik dacht dat ik echt zou willen…
Daarbij dacht ik ook nog dat ik heel goed bezig was op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, dat ik al best een eind op weg was met zelfbewustzijn, en toch voor zo’n lange tijd zag ik de boodschap niet. Ik voelde de onrust, en ik bleef door bewegen, en door bewegen, want ja.. stilstand is gevaarlijk! Stilstand is achteruitgang! Dus.. wat er ook gebeurt, niet stil gaan staan! En ondertussen stond ik al tijden ongemerkt stil.
Voor al de onrust begon, was stiekem mijn visie en missie veranderd, ik wilde het zelf nog niet zien, maar het was toch echt wel zo! Ik wilde het zelf niet zien omdat het kwetsbaar is, zeker wanneer je het gaat delen met de buitenwereld..
Toen ik begon met Revalidatie Stal De Kuper waren mijn visie en missie en helder: Balance in body and mind, via lichamelijke balans de mentale balans herstellen en andersom, paarden die niet (meer) functioneren herstellen. Deze missie was op papier erg makkelijk, maar bleek in de praktijk soms nog best wel lastig. Want vaak is het niet alleen het paard dat uit balans is.., maar – je raad het al- ook de ruiter. En een groot verschil tussen mensen en dieren helpen, is dat mensen overtuigingen met zich mee dragen. Sterke overtuigingen vanuit familie of omgeving. Mensen hebben zo’n ego-stemmetje dat dwars door hun gevoel blijft schreeuwen: Nee! Doe het nou niet! Straks ben je anders, vinden mensen je stom… Of: wat denk je nou, dat kan toch nooit niet werken?! Dat geloof je toch zeker niet?! Het zijn die stemmetjes die iedereen wel kent denk ik.
Ook ik heb van die stemmetjes en ongemerkt liet ik mij steeds weer een beetje meer van mijn pad brengen, ging soms zelfs de inhoud van mijn lessen veranderen omdat ik bang was dat het niet goed genoeg was, niet voldeed aan de verwachting..
Ooit had ik een droom, om een revalidatiestal te zijn, een plek waar paarden tot rust konden komen en konden herstellen. Die droom bestaat nog steeds alleen is hij uitgebreid! Balance in body and mind… zowel voor paard als ruiter. Mijn locatie is niet alleen een plek voor paarden om tot rust te komen, in balans te komen en zichzelf te vinden. Het is ook een plek voor mensen om tot rust te komen, in balans te herstellen en zichzelf te vinden. Een plek om samen te komen, een veilige plek zonder oordeel, waar iedereen 100% zichzelf mag zijn zoals hij of zij op dat moment is. Een plek waar alles samen komt, oosterse en westerse geneeswijzen, het leren begrijpen van het fysieke lichaam, maar ook het leren begrijpen van het energetische lichaam.
Sinds de verbouwing van de ‘stal’ klaar is, is er een grote druk ontstaan (vanuit mijn ego), ik moet zorgen dat er ‘trainingspaarden’ komen want… daar is de stal voor bedoelt.. dat wilde je altijd zo graag.. enz. enz. Maar een berichtje op facebook kwam er nooit van en die trainingspaarden dus ook niet. Het was mijn oude overtuiging dat die stal alleen daar voor bedoeld was en ook alleen daarvoor gebruikt kon worden. Het is ook wat er drukte al die tijd: ik wil niet alleen een trainingsstal zijn, ik wil gewoon mezelf zijn, mijn echte boodschap delen, mijn hele boodschap delen! En dat hoeft (en gaat) niet alleen door trainingspaarden.
Dus.. zet ik mijn deuren open! Zowel in mijn stal als in mijn ziel, zend ik uit wat ik te vertellen heb en bied ik ruimte om samen te komen en samen te groeien!
Want het leven gaat niet alleen over het fysieke en tastbare, het leven gaat ook over het emotionele, het mentale, het energetische en zelf het spirituele, en wanneer al deze facetten samenkomen, dan komt er balans, rust en ruimte om los te laten en te helen!
Mijn boodschap gaat niet alleen over het herstellen van het fysieke lichaam, nee het gaat over groei van twee zielen die samen op 1 pad zijn gekomen. Die vaak een gezamenlijke boodschap delen en uit te werken hebben, het zij omdat ze elkaar spiegelen of juist omdat ze het tegenovergestelde in elkaar versterken. Wanneer beiden groeien, leren, helen en openstaan dat is het moment dat er echte verbinding ontstaat!
Verbinding, een woord waar ik al vaak over geschreven heb, maar dit is wat verbinding voor mij betekent, en om onderdeel van het proces te mogen zijn dat is waar ik voor leef! Dat is mijn visie en missie! Blokkadevrij kunnen doorstromen in lichaam en geest, dan functioneert alles ten volste en is de verbinding het sterkst!
Het is mijn proces om dwars door alles deze boodschap te blijven vertellen. Het is mijn weg en mijn ontwikkeling met thema’s als zelfvertrouwen, vertrouwen, aarden en blijven verbinden met mezelf als rode draad verweven. Daarmee beloof ik dit keer geen teksten en blogs die ‘binnenkort’ gaan verschijnen, want wanneer ik niet op mijn pad loop, deel ik geen authentieke en oprechte berichten. Wanneer ik naast mijn pad loop, neem ik de stilte en de tijd om weer op mijn eigen pad uit te komen, en om van daaruit mijn echte, oprechte verhaal te delen. Het is mijn commitment aan mijzelf dat ik alleen nog schrijf en deel vanuit mijn hart en mijn waarheid, dat ik trouw en eerlijk blijf aan mijzelf. Ook tijdens de trainingen en de lessen blijf ik trouw aan mijzelf. Er is geen tijdsdruk, maar ook geen verwachtingsdruk het is mijn commitment aan mezelf dat ik alleen nog deel waarvan ik denk dat nodig is voor dit moment. Juist omdat de paarden de wereld van tijd niet kennen, de wereld van oordeel niet kennen, hoe kan ik dan oprechte trainer instructeur zijn als ik mij laat lijden door tijds- of prestatiedruk?!
Zelf aan de slag
Wil je zelf met persoonlijke thema’s aan de slag of ben je op zoek naar antwoorden op specifieke vragen? Dan zijn de Paarden-kwartjes sessies wellicht iets voor jou!
