Van inzicht door naar ontwikkeling!
Een persoonlijk blog anoniem geschreven voor iemand wie de paarden-kwartjes training heeft gevolgd en wel graag de mooie inzichten deelt.
Ze kwam via-via binnen met interesse voor een paarden-kwartjes training. Na Corona was voor haar alles anders geworden, het sociale leven dat ze voorheen had was tijdelijk weggevallen en dit bleek in de praktijk helemaal niet gemist te worden… Tijd alleen was fijn, gaf ruimte om na te denken. Denken over vragen als wie ben ik eigenlijk, wat vind ík leuk en waarom doe ik het werk dat ik doe eigenlijk?… Ze had al veel grote stappen gemaakt en veranderingen gerealiseerd, ze had haar baan opgezegd en al veel onderzoek gedaan in boeken, webpagina’s, enzovoorts wat betreft persoonlijke ontwikkeling en levensvoorwaarden die voor haar goed zouden passen. Wat miste was nog iets dat deze losstaande inzichten aan elkaar kon verbinden, en zo zijn we dus samen met Ice aan een paarden-kwartjes training begonnen.
Ze bleek een slimme leerling die zich al snel de theoretische stof had eigen gemaakt. Verdiepende vragen die ontstonden in haar dagelijks leven werden dan ook al binnen de kortste keren gesteld. Ik houd daar wel van, mensen die de diepte in gaan! En zo baanden we ons al snel een weg voorbij de standaard theorie en gingen we elke sessie meer en meer de diepte in. Bij binnenkomst had ze al wel een redelijk idee wat voor haar een natuurlijke kwaliteit zou kunnen zijn. Ze had namelijk het idee veel van anderen te voelen en te begrijpen, maar kreeg nog niet altijd de juiste feedback van de omgeving hierin terug. Gaandeweg de praktijksessies bleek inderdaad dat ze veel aanvoelde: emoties die Ice toonde in gezichtsuitdrukking of gedrag, tonen die meespeelden in de omgeving zoals onrust of juist vrede. Ice kon haar wél de juiste feedback geven en het besef hooggevoelig te zijn kon definitief landen.
Nou zou je denken dat ze met 1 à 2 sessies al klaar zou zijn. Haar kwaliteit is gevonden en nu doorrrr met het leven! Toch was niets minder waar… Want ook voor haar, zoals zo vele anderen, worstelde ze met deze kwaliteit. Wat is van mij? En wat is van die ander als ik emoties voel?… Ook ontdekte ze tijdens het traject dat deze kwaliteit een keerzijde heeft (zoals elke kwaliteit dat heeft). Dit maakte het allemaal nog lastiger, want haar kwaliteit, daar waar zij zó goed in is, werd niet altijd door de omgeving gewaardeerd. Ze kreeg feedback als: ‘Je geeft ongevraagd advies!’
Tijdens de theorie bespraken we deze situaties uitvoerig en keken we verder: komt deze feedback vanuit onontwikkelde stukken van de andere partij? Ben jij hier verantwoordelijk voor? Nam je te veel verantwoordelijkheid? Waren het eigen stukken die je projecteerde op de ander? Had de communicatie subtieler gekund? Enzovoort, enzovoort. Daarna pakten we gelijk de praktijk erbij en gingen we met Ice aan de slag om te leren onderscheid te maken tussen jezelf, de ander en de omgeving. We namen oefeningen mee die helpen intellect en intuïtie op een natuurlijke manier terug te verbinden, zodat voelen en weten en daarna communiceren helderder konden worden, en we gingen aan de slag met autonoom bij jezelf blijven. Óók al voel je zoveel van de ander. Want zonder autonomiteit is hoog gevoeligheid gedoemd om een valkuil te worden in plaats van een kracht.
Met name dit laatste blijkt in de praktijk best wat oefening nodig te hebben. Alles voelt zo snel hetzelfde dat je denkt bij jezelf te zijn terwijl je qua aandacht al lang en breed met die ander verbonden bent. Ice gaf dit heel mooi op de seconde weer! Was ze autonoom en stond ze vanuit zichzelf open voor contact dan sloot hij aan, verloor ze haar aandacht aan hem… dan haakte hij af! Keer op keer op keer. Hij gaf haar daarin een supermooie leerschool om telkens te leren, voelen en ervaren wat de verschillen zijn. Hierdoor kon zij dit opslaan in haar celgeheugen en dit gevoel terug opzoeken wanneer ze thuis in contact met anderen tegen dit item aanliep.
Naast dat we met Ice gewerkt hebben, hebben we ook 1 sessie met Dinky gewerkt. Dinky kwam eigenlijk ooit als traumapaard binnen en heeft veel verdriet gekend in het verleden. Gaandeweg de jaren vond ze hier beetje bij beetje een plekje voor, en ze had tijdens die ene sessie dan ook zo’n waardevolle boodschap voor haar! Ze toonde haar hoe je volledig in contact met jezelf en al je emoties (ook verdriet) kunt zijn zonder dat deze emoties je verteren. Ze liet haar voelen hoeveel verdriet er in haar lijf was opgeslagen, hoe ze hier nu mee in contact kon zijn zonder dat de emotie nog stress triggerde, maar ze toonde haar ook hoe zij (de persoon in kwestie) hier niet verantwoordelijk voor is! Ook zij wende af voor contact wanneer ze haar wilde troosten en ondersteunen en daarmee dus weg van zichzelf dingen voor anderen ging oplossen, en kwam terug in contact vanaf het moment dat ze hiermee op hield en in haar aanwezigheid terugkwam. Dinky liet haar precies zien wat er nodig is om een ander tot steun of troost te zijn, en dat is alleen maar (autonoom) aanwezig zijn… That’s it… Die kleine Dinky met waarschijnlijk de grootste boodschap van deze paarden-kwartjes training: De beste versie van jezelf hoeft niet perfect te zijn… je hoeft er alleen maar helemaal te zijn…
Heb jij specifieke vragen over de Paarden-kwartjes training? Wil je een keer vrijblijvend van gedachte wisselen over een ontwikkelvraag dat je bezighoudt? Stuur dan een e-mail naar info@revalidatiestaldekuper.nl of bel naar 06 – 23411392.
