Aan de slag

Nu we weten hoe het kleurenpalet van Agnes eruit ziet, kunnen we aan de slag. We weten nu hoe ze van nature reageert, of ze bang wordt van nieuwe situaties of niet en welke ingang we hebben bij het aanleren van nieuwe dingen.

Voor Agnes was een van de belangrijkste stappen in haar trainingstraject het leren ontdekken dat wij mensen dezelfde taal kunnen spreken als de paarden. Leren inzien dat wij begrijpen dat ze bang is en onzeker is, en dat wij naast haar staan vol rust en vertrouwen. Haar een helpende hand bieden in het ontdekken van de nieuwe wereld. Toen ze dit eenmaal doorhad was de rest kinderspel.

In de eerste fasen heb ik met Agnes veel los (in de bak) gewerkt. Een fijne manier om op elkaar te leren afstemmen, samen te ontdekken wat lichaamstaal inhoudt en dat menselijke lichaamstaal niet zoveel anders hoeft te zijn dan die van paarden. Het geeft je gelegenheid om gewoonweg samen te zijn. Samen tijd door te brengen, stil te zijn, tijd te hebben om te luisteren naar alle vreemde omgevingsgeluiden, om rond te kijken en alle hoeken van de bak te ontdekken. Het is ook een hele waardevolle tijd om je waarde en kwaliteit als persoon te laten blijken. Heb jij genoeg leiderschap in je om te zorgen voor veiligheid en om te zorgen voor rust? Heb jij zoveel kwaliteit om in te zien wat die ander nodig heeft om te groeien, en kun je het paard dat bieden? Dat betekent ook: kun jij geduldig genoeg zijn om te wachten op het paard, tot zij besluit: nú is het oké om verder te gaan, en dus ook niet eerder dan dat verder te gaan! Wanneer jij in dat stadium deze kwaliteiten kunt waarmaken en er keer op keer naar leeft om in je puurste vorm met het paard te communiceren, zonder verwachting en bovenal zonder eigen agenda of eigen belangen, en het paard besluit: nú is het goed, dan heb jij de basis gelegd waarop je verder kan!

Dit is wat ik met Agnes gedaan heb, samen zijn, samen ontdekken, veiligheid creëren zodat er voor haar ruimte ontstond om te groeien en nieuwsgierig te worden. Op de moment dat zij besluit om dichterbij te komen, toenadering te zoeken, contact te zoeken, op die momenten open staan om te ontvangen, dankbaar zijn met de volgende kleine stap. Van werken op grote afstand werd het steeds meer werken naar dichtbij, dichtbij op de cirkel, dichtbij naast elkaar, steeds meer vertrouwen in de aanraking en steeds meer vertrouwen in de lichaamstaal, de communicatie en in de oprechtheid.

Toen ik aan haar voelde dat het goed was, hebben we meer en meer ‘attributen’ uit de mensenwereld toegevoegd. Denk bijvoorbeeld aan een longeerlijn, later een hoofdstel en op den duur de singel en de dubbele lijnen en uiteindelijk het zadel en de ruiter. Telkens wachtend op het moment dat het voor haar oké was om een stap verder te gaan. Doordat we haar tijd respecteerden, was geen van de bovenstaande ‘nieuwe’ dingen een probleem. Er was ruimte, rust en veiligheid om nieuwsgierig deze nieuwe dingen te ontdekken en te besluiten: oh het is oké, het is nieuw, en dat is alles! Daarnaast bleven we ook nieuwe dingen aanbieden op het gebied van hoefsmid, tandarts, nieuwe locaties, samen naar buiten gaan, water, afspoelen, enz. enz. Telkens met voldoende tijd en rust.

Als ik nu terugkijk op haar proces, dan word ik er nog blij van! Het is supergaaf om te zien hoe ze nergens vanuit paniek of angst heeft gereageerd, nergens heeft geprobeerd te vluchten, en nergens verzet heeft getoond. Ook uiteindelijk bij haar nieuwe eigenaren kun je zien hoe volwassen ze om blijft gaan met nieuwe situaties. En dat is ook nodig! Gezien haar maat zou ze een kinderpony worden en juist voor een kinderpony is niets zo belangrijk als een goede basis hebben en vanuit vertrouwen kunnen handelen en reageren. En heel ‘volwassen’, zelfbewust en precies weten te handelen en je lijf te gebruiken. Want als kinderpony heb je niet alleen verantwoordelijkheid voor jezelf, maar ook voor je ruitertje of amazone.

Ik ga in mijn blog bewust niet veel dieper in op hoe je verschillende attributen precies aanbiedt omdat dit eigenlijk niet zo interessant is. Er is al ontzettend veel over geschreven en mijn wijze van aanbieden is in die zin niet zo heel veel anders. Het is veel interessanter om te kijken naar natuurlijke scheefheden en lichaamsgebruik. Welke scheefheden heeft een jong paard? En waarom? Wat kun je hieraan doen? Én waarom is het zo belangrijk om dit (meteen) te doen?

In de volgende blog vertel ik meer over het ontwikkelen van balans, lichaamsbewustzijn en het ontwikkelen van een gezond lichaamsgebruik.